خلوتگاه من

بنام اهورا که هرچه دارم از اوست 

 

مهم نیست چه اعتقادی داری 

 

مهم اینه که ایمان داری 

 

کسی که ایمان داره همچی داره ما غیر ممکن ها رو با ایمان ممکن میکنیم 

 

اگر دین نداری اعتقاد میتونه باشه 

 

جایگاه ایمان فرق کرده 

 

اما این منو تو هستیم که تا کی ایمان داریم 

 

تو اووج سختی بازم به خدا ایمان داریم ؟؟؟

 

اگر نداریم باید بدونیم که بی اعتقاد بودن نتایج قرن مدرن نیست نتایج حماقت بشری هست 

 

تو از خدا چی میدونی خدا توییی خدا منم خدا یعنی به خودت بیا !!!

 

انسان نه مرد یا زن بشر بودن کار سختی هست اما باش 

 

نه برای ترس و نه از روی طمع بلکه فقط برای خودت و ایمان خودت ....

 

از آنجا به بلخ آمد سپاه                            جهان شد زتاراج و کشتن سیاه

 

نهادند سر سوی آتشکده                           برآن کاخ و ایوان زرآژده

 

همه زند و آستا همی سوختند                    چه پر مایه تر بود بر توختند

 

ورا هیربد بود هشتاد مرد                        زبانشان ز یزدان پر از یاد کرد

 

همه پیش آتش بکشتندشان                        ره بندگی بسر نوشندشان

 

ز خونشان بمرد آتش زرد هشت                ندانم چرا هیربد را بکشت

 

 

چندی پیش مطلبی در مورد بی حرمتی به عقاید همدیگر دیدم که بنظرم بزرگترین حماقت بشری همینه .

 

یاد بگیریم به عقاید و ارزش هم احترام بگذاریم بدون اینکه بخوای عقاید خود رو تحمیل کنیم ...

 

خدا من اینه خدای تو هرکی میخواد باشه قابل احترامه .

 

ای هم وطن این فتنه و تفرقه بین منو تو مارو به ویرونی میکشونه 

 

پس بیا بیدار باشیم اگاه باش فقط همین .

 

متن این دو شعر که ضد هم هستند به شرح زیر است :

 

چون که ما تاریخمان بر باد رفت/ هستی و فرهنگمان بر خاک رفت

 

کاوه و آرش همانجا خاک شد/ پهلوان کشورم عباس شد

 

جای کوروش را علی آمد گرفت/ کل آن آتشکده آتش گرفت

 

نقش رستم،تخت جمشید،خاک شد/ کربلا وکاظمین آباد شد

 

رسم زرتشت را اگر دانی که چیست/عید ما غدیر و فطر نیست

 

ای عزیزان جملگی همت کنیم/ سنت اعراب خاکستر کنیم

 

 

 

 

 

 

 

 

به نام او که خالق عشق و جهانیان است

 

عـــاشق  و دانـــاے آشکـــار و نهــــان  اسـت

 

همو که نیست در خلقتش  برنژادی برترے

 

ملـــاکش  نیـــست  رنگ  جــــلد  و   والاترے

 

همو که در زر و زور نبخشید کس را افتخار

 

بر  او  روا  مبـــاد  که  گــــردد  وطــــن  معیــار

 

معیار و ملــــاک، بندگیــــست در جـــهــــان

 

بـــود  ارزش  در  دوگیـــــتے  بر  نور  ایمـــــان

 

برتو گویم اے حکیم خردمــند و پــــاک روان

 

عبـاس و  علـے بر  عشق  هستند  پهلــــوان

 

و اما بر تو اے وطن پرسـت بی خرد و نادان

 

چه خوش گفت سعدے  فقط بیتے  برتوهمان

 

به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازاوست

 

عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

:: برچسب‌ها: ( ایمان ),